Witam , zapraszam Was na spacer po Hierapolis starożytnym miescie –uzdrowisku zalozonym w II wieku pne. lezacym na plaskowyzu gory Cokelez w południowo-zachodniej czesc Antolii. Prawdopodobnie nazwa miasta (polis) pochodzi od imienia ukochanej zony (Hiery), krola Telefosa . W tym miejscu już wcześniej istniała osada (ok V wiek pne.) powstala w pobliżu leczniczych zrodel wody wydobywających się z glebi gor , kolejne trzęsienia ziemi nastepujac co kilkadziesiąt lat na tej niestabilnej geologicznie ziemi niszczyly pierwsze domy. W polowie II wieku pne. tereny te opanowali Rzymianie , kamienne miasto przez nich zbudowane leglo w gruzach w 17 roku pne. odbudowane ponownie zniszczone w roku 60 ne. przez potężne trzęsienie ziemi , najlepszy okres miasto przezywalo w II i III wieku ne.- liczylo wtedy ok 19.000 stalych mieszkancow . Miasto otoczono murem obronnym , a staly garnizon strzegl jego bezpieczenstwa , znaczenie miasta z upływem kolejnych wiekow malało az do XIV wieku kiedy to kolejne silne trzęsienie ziemi (w roku 1354) zniszczylo prawie cale miasto a nieliczni uratowani mieszkancy opuścili ten niebezpieczny rejon . Zapomniane przez klkaset lat zrujnowane miasto zostało ponownie odkryte pod koniec XIX wieku , rozpoczęto badania architektoniczne , znaleziono mnóstwo zabytkow z okresu rzymskiego , czesc najciekawszych artefaktow rozgrabiono do muzeów europejskich w Berlinie i Londynie , niewielka ilość została w Hierapolis , można je ogladac w miejscowym Muzeum (pokazuje je na zdjęciach), ponad 20 lat temu (w 1988 roku) miasto wraz z tarasami wapiennymi Pamukkale zostało wpisane na liste swiatowego dziedzictwa UNESCO.
Kiedy samotnie zwiedzalem Nekropolie spotkalem tam niewielka, kilkuosobowa grupe Polakow wraz z mloda przewodniczka , ktora z taka pasja opowiadala o burzliwej historii tego miejsca , ze na kilka minut zatrzymalem sie aby posluchac z prawdziwa przyjemnoscia profesjonalisty ktory zna sie na tym o czym mowi , podziwialem wiedze jak musiala zglebic ta mloda dziewczyna aby tak swobodnie odpowiadac na pytania dotyczace konkretnych miejsc , grobow , bram , budynkow ktore tu kiedys staly a teraz sa w ruinie.
A oto cytaty z informacji jakie znalazlem w necie na temat Hierapolis , ktorych nie jestem autorem.
Zachowane zabytki na terenie Hierapolis :
Wielkie Łaźnie – termy wybudowano w II wieku. Oprócz budynku łaźni z pomieszczeniami z basenami na zimną i gorąca wodę, salami do wypoczynku, w skład kompleksu wchodził także duży (36,0 x 52,0 m), budynek tzw. (palestra), w którym znajdowały się dwie sale do ćwiczeń gimnastycznych. Jedna z sal służyła cesarzowi a druga dla miejscowej elicie. Obecnie w północnej części kompleksu znajduje się Muzeum Hierapolis.
Ulica Frontiniusa, główna ulica miasta o długości ok. 1,0 km, dzieliła miasto na dwie części. Była to ulica handlowa, wzdłuż której mieściły się oprócz domostw i sklepów ważne dla miasta budynki, których fragmenty, podobnie jak utwardzający nawierzchnię ulicy bruk, zachowały się do dzisiaj. W okresie hellenistycznym zdobił ją portyk, z którego zachowały się liczne fragmenty kolumnady i łączącego kolumny architrawu. W nawiązaniu do zachowanych kolumn, ulica bywa nazywana także Kolumnową.
Na krańcach ulicy znajdują się dwie bramy zbudowane w okresie cesarstwa rzymskiego. Brama na północnym jej krańcu, zbudowana w latach 84 – 86 przez Juliusa Frontiniusa, w czasach panowania Domicjana, nazywana jest Bramą Domicjana lub Bramą Frontiniusa. Flankują ją dwie wieże. Pomiędzy nimi trójłukowa arkada umożliwiająca wjazd do miasta. Po stronie południowej, ulicę kończy Brama Bizantyjska, zbudowana w IV wieku w pobliżu murów obronnych.
W pobliżu Bramy Domicjana zachowały się pozostałości budynku mieszczącego latryny. Bliżej Bramy Bizantyjskiej, na zachód od głównej ulicy widoczne są pozostałości agory z II wieku, obudowanej portykami i przylegającą do niej bazyliką. Po jej wschodniej stronie widoczna jest wysoka, pojedyncza kolumna, w miejscu, gdzie znajdowała się stoa.
Świątynia Apolla istniała w Hierapolis już w okresie hellenistycznym. Budowlę zniszczoną podczas trzęsienia ziemi w 60 r. odbudowano. Zachowane ruiny pochodzą z III wieku. Była to budowla wzniesiona na planie prostokąta o wymiarach 20,0 x 15,0 m, z trzech stron otoczoną doryckimi kolumnami.
Łaźnia Rzymska znajduje się za Bramą Domicjana (po jej północnej stronie). Zbudowana została w III wieku. Pomieszczenia przykrywała kopuła a ściany zdobiły marmurowe płyty. W okresie chrześcijaństwa (najprawdopodobniej w V wieku), budynek łaźni przebudowano na kościół.
Plutonium – najstarsze, znane miejsce kultu w starożytnym Hierapolis. Położone poniżej świątyni Apolla, na wschód od kompleksu Wielkich Łaźni, w miejscu nazywanym Jaskinią Demonów. W położonej na zboczu góry jaskini wydobywa się trujący gaz, który zabijał ofiarne zwierzęta i śmiałków, którzy odważyli się wejść do jaskimi. Tylko kapłani, którzy opanowali sztukę wstrzymywania oddechu na dłuższy czas potrafili przebywać w jaskini, dowodząc w ten sposób swoich nadprzyrodzonych mocy, pozwalających im uzdrawiać chorych i przepowiadać przyszłość. Opary wiązano z działaniem boga podziemi Plutona. Jaskinią, jak podaje Strabon, opiekowali się kapłani bogini Kybele. Możliwe, że korzystali z niej także kapłani Apolla z pobliskiej świątyni.
Nimfeum znajduje się w pobliżu świątyni Apolla. Był to dwukondygnacyjny budynek na planie litery U zbudowany w II wieku z wielkich, kamiennych bloków. Nisze w ścianach zdobiły posągi a basen z wodą połączony był systemem rur z domami mieszkańców Hierapolis. Podczas prac wykopaliskowych znaleziono liczne epitafia pokrywające kolumny i ściany budowli. Z budowli zachowała się tylko boczna ściana i fragment ściany tylnej.
Teatr Rzymski to jeden z najlepiej zachowanych na terenie Hierapolis obiektów. Zbudowany w II wieku na polecenie cesarza Hadriana. Na początku IIII wieku, na polecenie Septymiusza Sewera przebudowano scenę (pulpitum) i widownię (cavea). Widownia teatru wkomponowana w zbocze góry, została podzielona diazomatą na dwie części, z których wyższa miała 20 rzędów a niższa 25. Siedem biegnących promieniście (kerkides) przejść dzieliło cała widownię na sektory. Na wprost sceny znajdowała się loża honorowa. Teatr mógł pomieścić około 10 tysięcy widzów (niektóre źródła podają, że nawet 12 tysięcy). Z dwupiętrowej ściany sceny zachował się tylko niższy poziom. Scenę zdobiły liczne płaskorzeźby, posągi umieszczone w niszach w ścianie i pomiędzy drzwiami.
Nekropolia. Chorzy tak licznie przybywający do leczniczych źródeł Pamukkale nie zawsze wracali do domów po odbytej kuracji. Część z nich nie odzyskiwała zdrowia a po śmierci ciała ich chowano na miejscowym cmentarzu. Stąd nekropola Hierapolis należy do największych cmentarzy Anatolii. Zmarłych chowano w trzech miejscach: na północ, południe i wschód (w niedalekiej odległości od martyrium św. Filipa) od miasta. W zależności od pozycji zmarłego, obyczajów grupy narodowościowej, do której należał, odnaleziono na terenie cmentarza różne typy grobowców. Są tu masywne budowle na planie koła z komorą w jej wnętrzu (tolosy), grobowce rodzinne i publiczne oraz pojedyncze, ozdobne sarkofagi. Liczne wstrząsy sejsmiczne zmieniały miejsca wypływu wód termalnych. Z tego powodu, dzisiaj widoczne są osady wapienne wokół części grobowców.
kościoły – na terenie Hierapolis zachowały się ruiny kilku kościołów. Najczęściej odwiedzane przez turystów są ruiny dwóch z nich. Pierwszy, w centralnej części miasta, trójnawowy z poprzedzającym go od strony głównej ulicy narteksem i przylegającym do niego basenem chrzcielnym; drugi, położony także w centrum, zbudowany na planie prostokąta z przylegającym do niego atrium^^^
Koniec cytatu , zainteresowanych blizszym poznaniem historii tego fascynującego miejsca zachecam do poszukiwan w necie. Zapraszam na spacer po Hierapolis ,pozdrawiam z Anglii , Andrzej
Andrzej
4 
zobacz porady lub dodaj kolejne
5
