• Witamy
  • Pokaż cały świat
  • Europa
  • Ameryka Południowa
  • Ameryka Północna
  • Afryka
  • Azja
  • Oceania
York -wnetrze katedry sw Piotra (York Minster) cz-1
Andrzej Andrzej
Andrzej
Data: 23-08-2015 06:29
Wszystkie punkty:145 z 234 pkt.
Ocena albumu: ocena ocena ocena ocena ocena 3.10
Głosy: brak
Opracowanie albumu:145 z 165 pkt.
Komentarze: 0
Porady praktyczne: 4
Wizyty: 1564
York -wnetrze katedry sw Piotra (York Minster) cz-1
Witam w drugiej czesci prezentacji katedry w Yorku , dzisiaj zaprosze Was do wnetrza swiatyni

Oto kilka cytatow znalezionych w necie na temat katedry i burzliwej historii miasta (zrodel nie zapisalem).
Pierwszy kościół w tym miejscu powstał w 627 roku – była to niepozorna, wzniesiona prowizorycznie świątynia z drewna. Pierwszy kamienny kościół w miejscu, gdzie obecnie stoi katedra, został zbudowany już w pierwszej połowie VII wieku, a kolejne, wielokrotnie niszczone i odbudowywane świątynie stawały się coraz większe. Za początek współczesnej katedry można by przyjąć rok 1080, kiedy (tym razem po najeździe Wikingów) po raz kolejny rozpoczęto odbudowę. Nowa katedra została wybudowana w stylu normańskim i miała 111 metrów długości.
W 1220 roku, na polecenie arcybiskupa Jorku – Waltera de Gray – rozpoczęła się przebudowa świątyni w stylu gotyckim. W pierwszej kolejności przebudowano transept, budowę nawy głównej rozpoczęto pod koniec XIII wieku, a sklepienie ukończono około roku 1360. Przebudowa prezbiterium zakończyła się około roku 1405, w 1420 zakończyła się odbudowa centralnej wieży, a w 1433 roku rozpoczęto budowę niższych wież zachodnich. Nową świątynię konsekrowano w 1472 roku.

Slow kilka o najstarszej historii Yorku
Początek miastu dał IX Legion „Hispana”, który około 71 roku naszej ery walczył tutaj z celtyckim plemieniem Brigantes. Na bazę dla legionu gubernator Brytanii – generał Quintus Petillius Cerialis – wybrał miejsce pomiędzy łączącymi się rzekami Ouse i Foss, zaś wybudowany tutaj fort Rzymianie nazwali Eboracum. Fort miał dwie główne ulice (via Principalis i via Pretoria), które istnieją do dzisiaj jako ulice Stonegate i Petergate. Początkowo drewniane budynki i umocnienia w II wieku n.e. zaczęto zastępować kamiennymi, a leżąca po drugiej stronie rzeki osada cywilna rozrastała się, stając wkrótce politycznym i ekonomicznym centrum regionu.
W roku 208 naszej ery do Eboracum przybył cesarz Lucjusz Septymiusz Sewer i stąd dowodził walkami w Brytanii aż do swojej śmierci w roku 211, zaś w roku 306 w mieście zmarł cesarz Konstancjusz I Chlorus, który przybył tu wraz ze swoim synem Konstantynem. Wkrótce po jego śmierci, to właśnie tutaj legioniści obwołali byli swoim wodzem Konstantyna, który przeszedł później do historii jako Konstantyn Wielki.
Kryzys w Imperium spowodował, że na początku V wieku Rzymianie wycofali się z Brytanii, a miasto opustoszało.
W VII wieku miasto, nazywane wtedy Eoforwic, znalazło się w obrębie królestwa Nortumbrii i stało jego stolicą, a w 866 roku zostało zdobyte przez Wikingów, którzy upraszczając początek nazwy przezwali miasto po swojemu – Jorvik. Za ich prawie stuletniego panowania miasto stało się dużym portem z którego wiodły ważne szlaki handlowe łączące wyspy z północną Europą.
Za panowania Normanów miasto wzrastało, a nazwa dalej ewoluowała poprzez Yerk aż do znanego obecnie Yorku. Około roku 1080 arcybiskup Tomasz z Bayeux rozpoczął budowę nowej świątyni, na której fundamentach stoi obecna gotycka katedra, będąca jedną z największych w Europie.
W średniowieczu York był ważnym ośrodkiem religijnym i silnym, bogatym miastem. Port zapewniał połączenia handlowe z Irlandią i północną Europą, eksportowano między innymi tkaniny, z których miasto słynęło. Na na początku XIII wieku mieszkańcy wykupili sobie u króla prawo do własnego samorządu, zaczęto także zamieniać drewnianą palisadę w solidne kamienne mury. Kwitło rzemiosło, produkowano uzbrojenie, ozdoby, naczynia, dzwony, okna, buty, ubrania. Według spisu z 1386 roku w Jorku działało aż 128 krawców.

Jedna z legend głosi, że związki zakochanych par nie rozpadną się pod warunkiem, że kochankowie pocałują się po „Sercem Yorku” wirażem, który jest częścią zachodniego okna.

Warto wspiąć się po 275 stopniach na sam szczyt Central Tower (Wieża Centralna) skąd jest najlepszy widok na miasto York.

W 1967 roku okazało się, że istnieje niebezpieczeństwo zawalenia się katedry. Zainwestowano wówczas 2 miliony funtów w umocnienie jej struktury. W 1984 roku, w wyniku pożaru, po raz kolejny konieczne było odnowienie świątyni, które pochłonęło następne 2,5 miliona funtów. Dzięki renowacjom katedra jest jednym z najlepiej zachowanych zabytków Anglii. W podziemiach zabytkowego kościoła urządzono nowoczesna audiowizualną galerię interaktywną, w której można oglądać najcenniejsze skarby świątyni.

Jutro zapraszam na ostatnia czesc prezentacji katedry, pozdrawiam z Anglii, Andrzej
Lista zdjęć
48
Najbliższe albumy
Porady praktyczne 4
Każdy zalogowany Użytkownik może tu dodać swoje porady praktyczne dotyczące miejsca / kraju.
Uwaga! Zanim dodasz poradę praktyczną sprawdź, czy taka informacja już nie istnieje. Powtarzające się lub nic nie wnoszące porady będą usuwane.
reklama WorldBook
Komentarze
nowy komentarz niezalogowanego Użytkownika
Zarejestruj się i korzystaj z pełnej funkcjonalności portalu.
Uwaga! Administracja zastrzega sobie prawo do usunięcia komentarza