Oceń album:
	Opracowanie wizualne:
	Opisy albumu:
	Przydatność:
Oceń miejsce
Oceniać mogą tylko zalogowani użytkownicy.

Ocena miejsca

Bogata oferta kulturalna czynią Edynburg miastem wyjątkowym. Wstęp do wielu muzeów, na wykłady i koncerty jest darmowy. Na autobusach z daleka widać napisy zachwalające to, co najlepsze - słynne galerie edynburskie. Szkockie Galerie Narodowe corocznie odwiedza ponad milion osób. Darmowy wstęp, trzeba zobaczyć koniecznie, świetna kolekcja obrazów, rzeźb i mebli, piękne wnętrza,polecam

Witam, zapraszam Was na krotki spacer po Szkockiej Galerii Narodowej a pozniej uliczkami Edynburga.

Szkocka Galeria Narodowa (National Gallery of Scotland)- budynek wzniesiony został w latach 40 XIX wieku, według projektu Williama Henriego Playfaira. Usytuowany jest nieopodal Akademii Królewskiej, w środkowej części parku Princes Street Gardens. Galerię otwarto w 1859 roku, a w 1912 budynek przebudowano. Wśród eksponatów znajdują się obrazy dawnych mistrzów malarstwa europejskiego. Wśród wystawionych prac zobaczyć można obrazy: Chrystus w domu Marii i Marty Jana Vermeera i Alegoria Starego i Nowego Testamentu Hansa Holbeina Młodszego.Galeria ma w swoich zbiorach obrazy od renesansu do postimpresjonizmu: dzieła Botticellego, Rafaela, Tycjana, Rubensa, Rembrandta. Najcenniejszy jest ołtarz mistrza holenderskiego Hugo van der Goesa z XV w. Cecha charakterystyczną tej galerii jest to, że kompetentny w dziedzinie sztuki personel nosi spodnie z tartanu, co jest jedną z innowacji wprowadzonych przez energicznego dyrektora galerii, Anglika Thimothy'ego Clifforda.
Szkocka Galeria Narodowa: prezentuje dzieła od wczesnego renesansu do 1900 roku oraz narodowa kolekcja sztuki szkockiej od ok. 1600 do ok. 1900
Szkocka Narodowa Galeria Portretów: to historia Szkocji od XVI wieku do czasów współczesnych

Cytuje fragment znalezione w necie na temat szkockiej kultury (podaje zrodlo wielkabrytania.lovetotravel.pl/kultura_szkocka)

Szkocka kultura zdecydowanie rózni się od brytyjskiej i angielskiej, a warto o niej wspomnieć, ponieważ jest bardzo charakterystyczna. Z daleka można poznać rodowitego Szkota po charakterystycznej spódniczce, dudach i berecie. Szczególne zaś w kulturze i tradycji szkockiej jest przywiazanie do rodów. Dudy, kilt i whisky to najbardziej znane produkty szkockiej kultury. Dudy pochodzą z Azji Mniejszej, mają jednak w kulturze Szkocji szczególne znaczenie i kojarzone są właśnie z nią. Kilt jako męska spódnica znana był już w czasach podbojów rzymskich na Wyspach brytyjskich. Charakterystyczny materiał, z którego wykonany jest kilt, zwany jest tartanem. Słowo to wywodzi się z francuskiego "tartanie" i oznacza po prostu tkaninę w kratę. Każdy z klanów szkockich ma swój unikatowy wzór kiltu. Tartan - wełniana tkanina w kratę o różnych kolorach i szerokości, używana głównie przez szkockich mieszkańców wyżyn (Highlanders). Także wzór w kratę, w jaki tkano wełniane materiały. W obecnych czasach każdy z klanów posiada własny, odmienny wzór, uważany za rodzaj herbu rodowego. (Przed XVIII wiekiem był jedynie wzorem dekoracyjnym, natomiast klany rozpoznawały się... po gatunku rośliny zatkniętej przy berecie!
Dudy są uważane za narodowy instrument Szkotów. Początków tego instrumentu należy szukać w Azji. W Europie dudy popularne są od średniowiecza. Tradycja grania na dudach obecna się w wielu krajach, jak Szkocja, Irlandia, Hiszpania, Włochy, a nade wszystko państwa Europy Środkowo-Wschodniej (Słowacja, Czechy, Polska, Rumunia). Mylne nazywanie dud kobzą bierze się z polskiej odmiany tego instrumentu, zwanej kozłem lub gajdami. Wciąż jeszcze można spotkać kapele dudziarskie w Beskidach i Wielkopolsce. Powietrze do wtłacza się ustami lub za pomocą mieszka do worka, utrzymującego odpowiednie ciśnienie, potrzebne do wydobycia dźwięku z piszczałek

Pozdrawiam z Anglii ,Andrzej