Witam, zachecony przez Ewe i jej rzymskie albumy postanowilem i ja cos dorzucic z tego fascynujacego miasta, dzisiaj zapraszam Was na kolejny spacer po wnetrzu bazyliki sw Piotra.
Słynna na cały świat Bazylika św. Piotra była budowana przez 120 lat. Pracowali nad nią najbardziej utalentowani architekci swoich czasów. To prawdopodobnie największe osiągnięcie budownictwa późnego renesansu .
Przed wejściem do Bazyliki znajduje się ogromny plac, który otaczają 4 rzędy toskańskich kolumn. Na środku znajduje się wysoki na 25 metrów obelisk.Fasada budynku, zaprojektowana w epoce baroku przez architekta Carlo Maderno, mierzy 114 metrów szerokości i 45 metrów wysokości. Wykonana w całości z trawertynu stanowi niezapomniany widok! Bogate wnętrze, w tym bajecznie udekorowana nawa główna, jest tak ogromne, że ciężko ocenić rozmiary budynku!
Zaprojektowana przez Michała Anioła 136-metrowa kopuła jest najwyższą tego typu konstrukcją na świecie. Z daleka wyróżnia się na tle reszty budynków Rzymu. Widać z niej niesamowitą panoramę miasta.
Pod bazyliką znajduje się rozległa sieć tuneli, których część stanowią Groty Watykańskie. Pochowano w nich wielu papieży, w tym Jana Pawła II i samego św. Piotra.
Główny ołtarz Bazyliki znajduje się nad grobem św. Piotra. Samo miejsce z relikwiami Świętego znajduje się w zagłębieniu ze starożytną mozaiką przedstawiająca oblicze Chrystusa z V wieku. W tym miejscu wręcz przytłacza potęga kopuły wspierającej się na czterech niewiarygodnie wielkich kolumnach. Ozdobiono je niszami z postaciami świętych (związanych z relikwiami przechowywanymi w bazylice): św. Longin - rycerz rzymski, który skrócił mękę Pańską przebijając włócznią bok Chrystusa (grot z tej włóczni stanowi niezwykle cenną relikwię), postać św. Heleny, która znalazła Krzyż Święty - relikwie Krzyża Świętego czci cały chrześcijański świat, święta Weronika, która otarła chustą twarz Chrystusa niosącego krzyż na Golgotę (chusta również stanowi relikwię) i święty Andrzej Apostoł ze znakiem swojego męczeństwa - krzyżem.
Innym miejscem, przy którym często zatrzymują się wierni, jest zagadkowy posąg św. Piotra wykonany z brązu. Postać siedzącego apostoła na tronie od lat stanowi przedmiot dociekań i rozmaitych hipotez dotyczących jej pochodzenia i okresu powstania. Prawie każdy przychodzący do bazyliki pielgrzym uważa za swój niepisany obowiązek ucałować lub dotknąć stopy pierwszego namiestnika Chrystusa, toteż setki lat i miliony pocałunków i dotknięć wypolerowały i wygładziły ich szczegóły.
Przy wejściu do Bazyliki, po prawej stronie znajduje się jedno z piękniejszych dzieł sztuki renesansu. Za kuloodporną szybą znajduje się "Pieta" Michała Anioła, stworzona przez artystę w 1499 roku, jedyne dzieło przez niego podpisane.
W podziemiach Bazyliki znajdują się groby papieży, korytarz otaczający grób św. Piotra, jedna z kaplic w podziemiach poświęcona jest Matce Bożej Częstochowskiej. Wykonano ją z okazji 1000-lecia chrztu Polski.
W I w., według tradycji w tamtym miejscu poniósł śmierć św. Piotr i został tam pochowany. Chrześcijanie po śmierci chcieli spoczywać obok Apostoła. Ponad rozwijającą się nekropolią w IV w. cesarz Konstantyn Wielki zbudował bazylikę dedykowaną świętemu. Świątynia miała wielki wpływ na rozwój okolicy.Bazylika miała strukturę pięcionawową, z transeptem i apsydą, w której centrum znajdował się grobowiec św. Piotra. W IX w. papież Leon IV otoczył miejsce murami, stąd zaczęto nazywać je Leonina. Odgrywało rolę ważnego duchowego centrum Rzymu w okresie średniowiecza i renesansu. Pomimo, że papieże rezydowali na Lateranie, w okolicach bazyliki od XII do XIV w. budowano kolejne obiekty. W XIV w. na długo obszar opustoszał, kiedy papieże przenieśli się do Avignonu. Po ich powrocie okazało się, że pałac laterański jest w złym stanie, więc ich siedzibą stał się Watykan.Od XV w. pojawiły się plany rozbudowy bazyliki i otaczających ją obiektów. W latach 1477-1483 papież Sykstus IV zbudował w Pałacu Apostolskim kaplicę, zwaną od jego imienia sykstyńską. Papież Juliusz II na początku XVI w. wprowadził największe zmiany. Sprowadził Rafaela i Michała Anioła by ozdobili apartamenty papieskie i Kaplicę Sykstyńską. Zaczął rozbierać starą bazylikę Konstantyna, by na jej miejscu budować nową.Pierwotny projekt bazyliki na planie krzyża greckiego przykrytej jedną z największych na świecie kopuł przygotował Donato Bramante. Niestety dość szybko zmarł, ale przed śmiercią zaczął zastanawiać się nad zmianą koncepcji na plan krzyża łacińskiego. Po nim prace kontynuowali Rafael, Fra Giocondo da Verona oraz Giuliano da Sangallo. Ale oni niestety także szybko poumierali. Projekt prowadził dalej Antonio da Sangallo młodszy. Plany uległy modyfikacji poprzez rozbudowę bazyliki w osi głównej.Kolejnym architektem był Michał Anioł, który rozwinął poprzednie plany i przeprojektował kopułę (jest ona najwyższa na świecie, wysokość do krzyża na szczycie to 136,57 m, a średnica 42,56 m). To on właśnie miał największy wpływ na kształt bazyliki jaki znamy dzisiaj. Po śmierci Michała Anioła prace, szczególnie kopułę dokończyli przed końcem XVI w. Giacomo della Porta z pomocą Domenico Fontany.Na początku XVII w. bazylikę jeszcze powiększono, bazując na planie krzyża łacińskiego projektu Carlo Maderno. Jego dziełem jest właśnie dodana nawa oraz fasada bazyliki. Przy czym zburzono wtedy sporo pozostałych cennych fragmentów dawnej bazyliki Konstantyna. W 1-szej poł. XVII w. Gianlorenzo Bernini zajął się wykończeniem wnętrza, projektując jego niektóre elementy, a następnie cały obiekt uwieńczył placem św. Piotra otoczonym półkolistymi kolumnadami. W centrum placu stoi egipski obelisk, drugi największy w Rzymie, który ustawiony poprzednio niedaleko – na arenie Nerona (wł. circo di Nerone) był zgodnie z tradycją świadkiem męczeństwa św. Piotra.Bazylika zbudowana jest w osi wschód-zachód, z wejściem i placem św. Piotra od strony wschodniej.
Zaraz po wejściu, w prawej nawie zobaczycie za pancerną szybą arcydzieło renesansu – to Pietà, słynna rzeźba Michała Anioła. Na skrzyżowaniu nawy głównej i transeptu centralnym elementem jest wielkie, czarne cyborium w kształcie baldachimu, stojące nad ołtarzem papieskim ponad grobem św. Piotra. Cyborium Berniniego jest największą strukturą z brązu wśród rzeźb baroku rzymskiego, wysokości ponad 28 m, która pomimo to dobrze się wtapia w to ogromne wnętrze. Dla podkreślenia skali dodam, że to mniej więcej 10-piętrowy wieżowiec...
Za nim, w apsydzie ponad ołtarzem wznosi się kolejne dzieło zaprojektowane przez Berniniego – podtrzymywany przez postacie świętych tron z czarnego złoconego brązu zawierający relikwie – Krzesło św. Piotra (wł. Cattedra di San Pietro, łac. Cathedra Petri). Uważane było przez wieki za prawdziwe krzesło używane przez św. Piotra, ale w rzeczywistości pochodzi z IX w. Ponad nim wznosi się dynamiczna struktura, złocone obłoki i anioły z przysłoniętym cienkim alabastrem oknem w środku, z Duchem św. w postaci gołębicy.
Przy końcu lewej nawy, przed transeptem znajduje się wejście do skarbca bazyliki. Czasami jest niedostępne, bowiem jest to jednocześnie wejście do zakrystii i w czasie mszy św. dostęp jest blokowany. Niedaleko, w nawie głównej, przed transeptem, po lewej jest zejście do podziemi – grot. Po włosku Le Grotte Vaticane to podziemia jakie powstały pod podłogą obecnej świątyni, a ponad poziomem starej bazyliki Konstatntyna.Bazylika jest ogromna na zewnątrz, ale po wejściu do środka wrażenie jest niesamowite – to rzeczywiście największa świątynia chrześcijańska na świecie. Człowiek przy tej skali staje się kruszyną. Już przejście przez narteks przygotowuje do tego, co ujrzymy w nawie głównej. Aczkolwiek z drugiej strony, wnętrze – choć jest ogromne – nie przytłacza, może dlatego, że jest tak wspaniale zaprojektowane, jest takie proporcjonalne, a jednocześnie tak bogato zdobione.
Na zwiedzanie bazyliki św. Piotra nalezy wybrac się wcześnie rano, aby uniknąć tłumów i kolejek. Płatne jest wejście na kopułę oraz do skarbca.Kontrola bezpieczeństwa na placu (bramki jak na lotnisku).Wejscie na szczyt kopuly to spory wysilek do pokonania jest 551 stopni , mozna tez pojechac winda a pozniej wejsc 320 stopni We wnętrzu bazyliki czuje się ten trudny do zdefiniowania pierwiastek duchowy. Bazylika św. Piotra nastraja refleksyjnie, to trzeba samemu doświadczyć. Dlatego warto tu być wcześnie rano, albo może wieczorem, kiedy nie ma wielkich tłumów zwiedzających.W kontekście zwiedzania ważne mogą być godziny odprawiania mszy świętych, szczególnie przy głównym ołtarzu, w apsydzie pod Krzesłem św. Piotra (altare della Cattedra).
Najważniejsze ołtarze Bazyliki świętego Piotra to:
•Ołtarz Matki Bożej Nieustającej Pomocy - z prawej strony bazyliki, za jednym z pilastrów. W jego centrum umieszczono ikonę Matki Bożej pochodzącą jeszcze ze starej świątyni.
•Ołtarz świętego Bazylego - z prawej strony bazyliki, pomiędzy pilastrem a ścianą. Nazwa pochodzi od mozaiki przedstawiającej świętego, który odprawia mszę w obecności cesarza. W urnie pod ołtarzem spoczywają doczesne szczątki polskiego świętego Jozafata Kuncewicza.
•Ołtarz Michała Archanioła - z prawej strony, za pilastrami. W jego centrum znajduje się mozaika z wizerunkiem archanioła depczącego szatana.
* Ołtarz św. Leona Wielkiego- z lewej strony bazyliki, za pilastrami. Zawdzięcza nazwę płaskorzeźbieprzedstawiającej spotkanie papieża Leona z wodzem Hunów. Attyla jest przerażony wizją świętego Piotra i Pawła. Pod ołtarzem spoczął święty Leon - pierwszy papież, który został pochowany na Watykanie (poza świętym Piotrem).
•Ołtarz Maryi Matki Kościoła - z lewej strony bazyliki obok ołtarza św. Leona. Wprawdzie znajdujący się w nim fresk pochodzi jeszcze z dawnej świątyni to jednak nazwa jest współczesna. Nadał ją Matce Bożej papież Paweł VI podczas II Soboru Watykańskiego (1964).
•Ołtarz Ukrzyżowania świętego Piotra - z lewej strony bazyliki. Mozaika w nim umieszczona wyobraża śmierć patrona świątyni - przez ukrzyżowanie do góry nogami.
•Ołtarz papieski - w centralnym punkcie bazyliki, nad grobem św. Piotra.
Andrzej
4 
zobacz porady lub dodaj kolejne
1
